Inslapen

Vorige week belde ik de dierenarts met zachte stem,
het ging om Sam, het was voor hem.
Door een waas draai ik de cijfers één voor één,
ik doe het langzaam, terwijl ik inwendig ween.

Mijn vinger glijdt naar de verbindingsknop,
ik aarzel, flink zijn nu, en leg mijn vinger erop.
Hallo met dierenkliniek Den Haag,
ik hoor haar stem heel ver en vaag.

Kan ik, wilt u, is het mogelijk, ik haper.
Het is onherroepelijk, niet meer verschuiven naar later.
Het is genoteerd, het doodsvonnis uitgesproken.
Mijn God, wat als de dag is aangebroken?

Hij richt zich moeilijk op, vol vertrouwen is zijn blik,
ik aai over zijn bol en krijg een lik.
Hoe vertel je zoiets aan je hond,
woorden blijven steken er komt niets uit mijn mond.

Op die dag zal ik sterk zijn voor jou Sam,
mijn liefde voor jou, was het besluit, dat ik onlangs nam.
Daarna zullen tranen stromen mijn kind,
en zal geruisloos opruimen wat ik nog van je vind.

Ter herinnering aan Sam
7 Maart 2006